Variant 1: Tango
In de beginjaren van de tango had die een vrij hoog tempo. Vanaf circa 1910, na de introductie van de bandoneon, werd deze muziek trager gespeeld en ontstond de dans zoals we die nu nog kennen. De nauwe verbinding tussen de partners is daarvan een belangrijk kenmerk. Vanuit het lopen (de 'corte') worden dansfiguren uitgevoerd die - afhankelijk van de muziek en de vaardigheid van de dansers - allerlei vormen kunnen aannemen. De keuze voor passen en varaities ontstaat tijdens de dans zelf: tango is een improvisatiedans die door de dansers zelf wordt vorm gegeven.
In de loop van de jaren ontstonden er verschillende stijlen. Deels hangt dat samen met de muziek die kon varieren van stevig en ritmisch tot meer lyrisch. Vanaf 1995 kreeg ook de moderne muziek invloed op de tango, met inbegrip van de elektronische muziek en nieuwe instrumenten, en ontstonden varianten als de neotango.
